Biblioteka jest instytucją, która samym swoim istnieniem świadczy o rozwoju kultury. Jest ona bowiem skarbnicą piśmiennictwa, przez które człowiek wyraża swój zamysł twórczy, inteligencję, znajomość świata i ludzi, a także umiejętność panowania nad sobą, osobistego poświęcenia, solidarności i prawa do rozwoju dobra wspólnego.                                                                                                                                         Jan Paweł II

Biblioteka Publiczna w Kansas City (USA)

Ogólnopolski Dzień Bibliotekarza i Bibliotek zainicjowany został przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich i obchodzony jest od 8 maja 1985 r. Pierwsze wzmianki o zawodzie bibliotekarza pochodzą już ze starożytności. Wówczas bibliotekarzem  był najczęściej uczony. W Odrodzeniu i Oświeceniu mógł nim zostać każdy człowiek, który posiadał wykształcenie. Byli to: urzędnicy książęcy i królewscy, miłośnicy ksiąg, poeci i uczeni. Najstarsze biblioteki znajdowały się przy świątyniach. W starożytnym Egipcie i Mezopotamii kapłani, którzy posiadali wiedzę zastrzeżoną, byli autorami oraz jedynymi czytelnikami dzieł. W Grecji powstawały liczne biblioteki prywatne. Większość znajdowała się przy świątyniach i szkołach. W tych czasach opracowano regulaminy korzystania ze zbiorów, które udostępniane były prezencyjnie (na miejscu). Najwspanialszą biblioteką antyczną była Aleksandryjska, przy świątyni Muz, założona przez Ptolemeusza I Sotera (III wiek p.n.e.) W Rzymie Gajusz Azyniusz Polio założył pierwszą bibliotekę (39 rok p.n.e.), która była dostępna dla wszystkich wolnych mieszkańców. W Polsce ideę stworzenia Biblioteki Narodowej podjęli bracia Załuscy, fundując z własnych zbiorów pierwszą bibliotekę publiczną. Została ona otwarta w 1747 roku w Warszawie i gromadziła całokształt piśmiennictwa polskiego.